De reis gaat beginnen!!
Kijk ons daar nou staan: blije bekkies op Schiphol….
Met heerlijke saucijzenbroodjes…..
Frans:
Reizen naar de Verenigde Staten is voor mij normaal gesproken niet heel bijzonder omdat ik dat al jaren doe, maar deze reis was er natuurlijk een van de buitencategorie, dus ook ik was gespannen en opgewonden op een heel plezierige manier.
Bagage soepel ingecheckt……nog even een laatste peuk op Schiphol Plaza met Loek die daar een selfie van maakt (zie vorige foto)…….dan door de douane (die op Schiphol toch wel goed georganiseerd blijkt te zijn) en vervolgens even de spanning laten weglopen met een bak koffie en een saucijzenbrödchen (zie vorige foto).
Nu maar wachten totdat de boardingprocedure begint….
Het vliegtuig wordt getankt en geladen……. En dan…….het vliegtuig in…….wachten totdat iedereen is ingestapt en op zijn plaats zit……deur dicht……taxiën naar de juiste baan…….de kriebels in de buik nemen toe…..permission for take off…..en daar gaan we de lucht in voor een vlucht van ruim 11 uur naar Los Angeles, USA!!!
Loek:
Voor zover ik me kan herinneren werd ik vóór het boarden nog uit de groep passagiers gepikt om te worden gecontroleerd. Ik werd behoorlijk grondig gefoullieerd en zacht in de billen geknepen. De foullieerster was geen onaardige vrouw, maar ik liet me niet intimideren, dat spreekt. Geen gedonder onderweg naar mijn neef, verdomme nog es an toe
Ergens onderweg op de heenreis…..
op zo’n 11 kilometer hoogte kijk ik naar mijn broer. Alleen de Engeltjes, die wel erg dichbij zijn zo hoog in de Hemel, hebben mogelijk een vermoeden waar hij is met zijn gedachten, ondertussen misschien luisterend naar het fantastische nummer: “A whiter shade of pale” van procol Harum. Of misschien wel de “Radetsky Mars” van Johann Amedeus Stolcenberger…
Maar ondertussen proberen onze zoons ons en onze vlucht te volgen, gebruik makend van de verschillende tracking systemen. En ze houden via Whats app constant contact met elkaar:
Wout: heeft 1 van jullie het vluchtnummer bij de hand? KL 601? Ik kan de vlucht lekker de hele dag volgen op mijn werk. De krasse knarren zweven boven Groenland….
Steef: slik
Wout: Ja, slik, ja. En onze neef slaapt overal doorheen…Zzzz
Daniel: Mogge mannen. Net wakker. DL 9378. Dat is het Delta vluchtnummer.
Wout: Oké, vandaag de hele dag KL 601 zitten volgen. Straks die van jou ff checken.
Daniel: Is denk ik dezelfde vlucht, 601 is het KLM nummer.
Daniel: Ze landen 4:17 in PHX (Phoenix). Dan gaan we een burgertje doen bij In-n-Out onderweg naar huis.
Steef: Vertroetel ze maar lekker.
Wout: Weet jij toevallig een goeie site of app waar ik de vlucht kan volgen, Dan?
Daniel: Delta.com en klm.com hebben allebei een flight tracker, en ik heb net gezien dat KL601 en DL9378 dezelfde vlucht is. Zo te zien zijn ze net het Amerikaanse luchtruim ingekomen.
Wout: Flightstatus www.flightstatus.com. Gelijk de goeie link
Daniel: Joh lijkt alsof ze een uur vertraging hebben? Zie ik dat goed? Nee wacht effe Delta en KLM zeggen allebei nog steeds ongeveer op tijd.
Wout: Nu nog 2 uur en 12 minuten naar LAX (Los Angelos)
Steef: Oké!!! Hahaha, ik zit ff met mijn moeder te eten!
Wout: Eet ze! Ah heerlijk.
Daniel: Groettos aan Henny. Ze komen rond 11:40 lokale tijd aan in LA, dan gaan ze om 14:50 de lucht in en dan komen ze om 16:17 aan in PHX, die vlucht is DL5799.
Wout: Dus dan is het hierrrr… Bijna 1:30 snachts.
Steef: Als die ouwe maar op pvb is dan is alles oke…
Wout: Pvb??
Steef: Plaats van bestemming….
Daniel: Eeeeen ze zijn geland in LAX.
Wout: Echt??? Haha lekker. Waar zie je dat nou?
Daniel: Delta zegt dat ze geland zijn.
Steef: klasse!!
Wout: Zie het nu ook. Heerlijk idee.
Frans:
Heerlijk idee……..dat dachten wij ook toen we in Los Angeles uit het vliegtuig stapten…..de werkelijkheid was een tikkeltje minder heerlijk…..
Nadat we het vliegtuig hadden verlaten werden we als een kudde koeien richting de douane geleid. Daar aangekomen sloeg de schrik ons om het hart…….er stond een gigantische onafzienbare slingerdeslang rij van mensen te wachten. Het aantal beschikbare douaneloketten leek ruim voldoende om de wachttijd niet al te veel te laten oplopen, ware het niet dat van de beschikbare loketten er slechts enkele bemand waren. Dat werd een lange lange lange periode van stilstaan, stapje vooruit, koffer naar voren duwen, stilstaan, stapje vooruit, koffer………
Eindelijk door de douane, op zoek naar de bagageband voor onze koffers. Daar aangekomen bleek, na een tijdlang te hebben gewacht, dat onze koffers er niet op stonden. Gloeiende gloeiende pook in je r…… de paniek begon langzaam toe te slaan…. koffers verdwenen…..totdat we ergens in de verte een stem hoorden roepen: “passengers coming from Amsterdam with KLM…..pick up your luggage here”. Pffffffffff…….we liepen leeg als een ballonnetje, pakten onze koffers en gingen eindelijk op weg naar de gate voor de vlucht naar Phoenix. Eitje dachten we……todat we erachter kwamen hoe gigantisch groot LAX airport wel niet was. De overstap gate bevond zich in een gebouw ver van de gate waar we waren geland. Het werd een voettocht die in werkelijkheid misschien 10 minuten heeft geduurd, maar waar in onze gedachten geen eind aan kwam. Aangekomen in het gebouw waar de overstap gate zich bevond hebben we nog even moeten zoeken naar de plek waar we onze bagage moesten afgeven, maar uiteindelijk konden we, uitgeput maar opgelucht, plaatsnemen op een van de banken bij de gate. We hadden het gered en we waren op tijd voor de vlucht van Los Angeles naar Phoenix.
Ondertussen gaat de conversatie tussen onze zoons hieronder verder……
Daniel: Man…. Vluchtje van maar 11 uur, die zullen even lekker de pootjes strekken.
Wout: Dacht het wel ja… Wat een zit. Wat zal dat laatste vluchtje dan een genot zijn!! Ga je ze wel in de Mustang halen, Dan?
Daniel: Ja, wat dacht jij dan, natuurlijk.
Wout: Hahaha gaaf man…
Daniel: Dakkie omlaag en gaan door de zon van Arizona – ik denk wel dat we het dakkie omhoog gaan doen op de snelweg, tis veel te heet vandaag.
Wout: Ja in LA is het nu 27 graden volgens Google… Hoe warm is t bij jou?
Daniel: Flagstaff momenteel 27, PHX 37!
Wout: Jezusss. Hier 16! Haha.
Daniel: Is ook goed te doen….
Steef: Nu nog een klein stukje voor de mannen.
Daniel: Ja tis bijna gedaan.
Wout: Zijn de mennekes nog niet online????
Daniel: Ik heb geprobeerd te bellen maar er wordt niet opgenomen.
Wout: Oh jee….
Daniel: Ik ga over 20 minuten rijden. Joh alles is goed.
Wout: Ja vast wel Misschien netwerk probleempje ofzo.
Steef: Ze laten ze vlgs mij express uitstaan ivm data roaming of zoiets.
Wout: Hoe lang is het rijden?
Daniel: 2.5 naar het vliegveld PHX
Wout: Zo, flink stukje. Doe voorzichtig en geef de pappies een dikke knuffel!
Daniel: Als je van ze hoort stuur ff een bericht op whatsapp. De verbinding tussen hier en PHX is slecht.
Steef: Doen we.
Wout: Is goed, enjoy the ride!
Daniel: Jullie zullen aan het pitten zijn maar ik stuur een bericht zodra ik ze heb.
Wout: Ik laat m’n telefoon lekker aan dus als ik wakker schrik reageer ik!
Steef: Ja graag! Ik ga d’r in!
Wout: Truste broer. Rij ze Dan! Later!
Daniel: Okee slaap lekker.
Daniel: Ze zijn er hoor.
Wout: Yes!!! Superblij mee!!!! We hebben zo snel mogelijk contact. Ik ga nog een paar uurtjes slapen. Iedereen een dikke knuffel! Gelukkig veilig aangekomen. Tot later. X
Frans:
Tot zover de conversatie tijdens de vlucht(en) tussen onze zonen.
Tja, daar waren we dan, veilig geland in Phoenix en opgewacht door Dan.
Hij stond ons met een big smile op te wachten en was ook erg blij dat we veilig waren aangekomen. Al pratend liepen we door de aankomsthal richting de plek waar Dan zijn auto had geparkeerd. Nou ja….auto…..ik had zijn bolide al op een plaatje gezien, maar om de Mustang lijfelijk te aanschouwen was toch wel even een dingetje…zak maar zeggen….wat een schitterende machine!!
Even een peukie gedaan (dat mocht toch wel na zo’n 15 uur vliegen) en toen in de Mustang op weg naar Flagstaff. Dan stelde voor om bij “In-n-Out” (ergens in Phoenix) nog even snel een burgertje te doen en daar waren wij het uiteraard wel mee eens. De magen knorden dus iets eetbaars konden we goed gebruiken.
Snelle hap bij In and Out in Phoenix
Zo, dat was lekker zeg. Fluks weer in de auto gestapt en verder ging het, richting Flagstaff. Onderweg, ergens tussen Phoenix en Flagstaff, zijn we ook nog even gestopt bij een uitkijkpunt van waar je een prachtig zicht had op de omgeving.
Sunset Point, ergens tussen Phoenix en Flagstaff
Van daaruit zijn we in een keer doorgereden naar Flagstaff, waarbij Loek ogen tekort kwam om de omgeving in zich op te nemen. De temperatuur was behoorlijk hoog (ver boven de 30 graden Celsius), de lucht was strakblauw en de zon scheen onbarmhartig op ons neer. In de verte zagen we ineens rookpluimen de lucht ingaan en dichterbij gekomen bleek dat er iets in de brand stond.
Eindelijk, na zo’n twee en een half uur rijden, kwamen we aan in Flagstaff, bij het huis van Dan en Sara. Moe maar oh zo blij dat we er eindelijk waren.
Loek:
Ja, dat was me het dagje wel! De bedden die Dan en Sara voor ons apart hadden gezet zagen er behaaglijk uit en het was dan ook geen wonder dat we een gat in de dag sliepen….
